Lyric

Noong ako'y bata pa, ang langit ay tila mas malawak

Ang mga matatanda'y magkahawak-kamay na

May tapat na mga ngiti

Bakit ngayon kailangan nating bitawan

Ang mga kamay na ito?

Noon, hindi ko alam kung ano ang isang alitan

Hindi pa ako nakarinig ng kasinungalingan

Wala namang dahilan para doon

Kung ang pagtanda ay nangangahulugang

Matutong manlinlang

Ayoko maging ganitong klaseng matanda

Gusto kong tumawa kasama ang

Maraming tao hangga't maaari

At patuloy na maniwala

Sa kabutihang nasa bawat isa sa atin

Sa halip na unahin ang sariling kapakinabangan

Maging sensitibo tayo sa sakit ng iba

Kailangan nating baguhin ang

Paraan ng ating pamumuhay

May oras pa tayo para gawin ito

Makinig tayo sa tinig ng katotohanan

Mangarap tayo ng mundong

May mga pusong tapat

Isang tinig ang sumasama sa iba

Nagiging isang tawag

Isang awit na umaalingawngaw

Na nagbabangon sa ating lahat

Buksan natin ang ating mga puso

Hayaang mamukadkad ang empatiya

Maglakbay tayong magkasama

Sa daang ito nang walang takot

Kung may nagdurusa, hindi ito ang tamang daan

Ang malasakit at empatiya ang

Magbibigay liwanag sa atin

Sa kabila ng mga alitan, may isang

Pangarap na nagbubuklod

Mahigpit na maghawak-kamay

Pag-ibig ang gagabay sa atin

Sa halip na unahin ang sariling kapakinabangan

Damdamin natin ang sakit ng iba

Kapag ang mga damdaming ito'y kumalat at lumalim

Isang maliwanag na kinabukasan ang

Magsisimulang bumukas

Ang empatiya ay nagniningning tulad ng isang tala

Nag-uugnay sa mga pusong dati'y magkalayo

Isang init na nadarama ng lahat

Ito ang kinabukasang nais nating buuin

Maniwala tayo sa mundong hindi pa natin nakikita

Magpatuloy tayong maglakad nang

May pusong puno ng pag-asa